Przepiękna, głęboka literatura. Ciężko w dzisiejszych czasach o autora, który potrafiłby pisać tak zachwycającym, inteligentnym stylem i konstruować tak niebanalną fabułę, snującą się po kartach powieści niczym gobelin przyciągający wzrok każdym szczegółem. Powieść z najwyższej półki, dla wymagających.
O czym jest "Wąż z Essex"? O początku końca XIX wieku? O teoriach, które w tamtych czasach rozpalały opinię publiczną - zarówno naukowych, jak i społecznych? O zmianach zachodzących w mentalności sfer wyższych, duchowieństwa, biedoty? O skomplikowanej, trudnej miłości? Czy może o tym, jak czasem łatwo poddać się nieuzasadnionym wrażeniom, jak prosto zobaczyć coś, co tak naprawdę nie istnieje - zarówno w otaczającej nas przyrodzie, jak i w drugim człowieku? O wszystkim tym po trochu i o niczym z tego wyraźnie. Wątki przeplatają się dyskretnie i delikatnie, fabuła nie bombarduje czytelnika tą bądź inną tematyką, tylko oplata go spokojnie i pozwala powoli dochodzić do głębokich wniosków.
Natknęłam się na opinie, w których pisano, że w "Wężu z Essex" przeplata się prawda z fantastyką. Nie dajcie się nabrać - każdy, kto tak twierdzi, nie doczytał powieści do końca i nie ma prawa się o niej wypowiadać. Książka Perry to kawał znakomitej powieści obyczajowo-społecznej, nie ma w niej nic nierzeczywistego.
Tylko takie powieści są warte pisania, wydawania i czytania, jaka szkoda, że jest ich coraz mniej.
1
